افتتاح مسجد حضرت ثامن‌الائمه علیه‌السلام، رویدادی پراتفاق و کم‌نظیر در سال‌های اخیربود که نه تنها در دایره‌ی مذهب و معنویت که اتفاقا در جامعه‌ی فرهنگی و حوزه‌ اجتماعی بسیار پرهیاهو و سرشار از گفتنی‌های نو، ظاهر و برجسته شد.

کنایه‌های آشکار و اشاره‌های مستور مدیرعامل سابق منطقه آزاد کیش در چرایی ایجاد این مسجد، هدف و ایده‌آل هیئت‌امنای مسجد در چگونگی بهره‌وری از این مکان، طعنه به تعدد بلااستفاده‌ی مساجد در مناطق محدود، تاکید بر اهمیت و لزوم تربیت نمازگزاران به‌جای ایجاد صرفا مکانی جهت نماز گذاردن، معماری تاریخی و هنرهای خاص و بدیع به‌کاررفته در این بنا، مهمانان مدعو در آیین افتتاح، و دیگرمواردی از این دست یک طرف، و عدم حضور حتی یک مدیر یا نماینده از سازمان منطقه آزاد کیش و پوشش ندادن اخبار آن توسط روابط‌عمومی سازمان نیز از طرف دیگر بر حواشی این رویداد افزود. اتفاقی که گرچه غریب بود اما بعید نه! و آب پاکی ریخت بر اقرار صریح مسئولانی که جز نام و جاه از کلنگ‌زنی‌های مشابه و پروژه‌های مختلف نمی‌خواهند؛ و این مهمان مقدس و ارزشمند را ناخوانده می‌پندارند.

شاید وقفه‌ی طولانی در آغاز عملیات ساخت بعد از کلنگ‌زنی اولیه و البته به انجام و سرانجام رسیدن پروژه در ایامی که پروژه‌های پرسروصدای ملی نیز در کیش نیمه‌تمام رها شده‌اند در کنار عدم حس نیاز به افتتاح این مسجد در ایامی که سازمان صاحب! داشته باشد، صحه‌ای محکم برناکارآمدی و هرگونه نیازی به حضور حاکمیت در انجام پروژه‌های مختلف گذاشت و توان و اراده‌ی بخش خصوصی را بیش از پیش به رخ کشید.

آقایان دولت محترم، حاکمیت معلق کیش، مردم همیشه همراه! بدانید و به خاطر بسپارید که به شیوه‌ی همیشه و سابق کشور عزیزمان این بار هم بنایی باستانی در خاک‌پاره‌ی مرجانی دامن این گربه‌ی مظلوم و ستمدیده خلق شد و امیدوار باشیم که برای آیندگان و تمام تاریخ ثبت و نگهداری گردد و چونان کاخ‌های به‌جامانده از رژیم قبلی هیچ‌گاه به خاک و غباری حسرت‌بار در خاطره‌های پیشینیان مبدل نگردد.

اینجا ایران است؛ مروارید خلیج همیشه فارس، جزیره زیبای کیش.